Jesteśmy dziećmi wszechświata i stale się od niego uczymy.
Urodziliśmy się na planecie Ziemia w gigantycznym, fenomenalnie pięknym i pełnym niesamowitości wszechświecie. Choć stale odkrywamy ten wszechświat – daleko nam do jego całkowitego poznania z racji jego ogromu.
Wszechświat to przejaw Boga.
Bóg jest czymś więcej niż obserwowalny wszechświat.
Jeśli więc Bóg jest czymś więcej, niż obserwowalny wszechświat to jakiż musi być jego majestat?
Człowiek stale odkrywa doskonałość natury, której nie rozumiał, zanim nie zaczął zgłębiać jej za pomocą nauki. W przyrodzie obserwujemy doskonałą ergonomię kształtów i innych właściwości tego, co nas otacza, dzięki czemu możemy stale się uczyć. To w wyniku obserwacji natury nauczyliśmy się latać ? skonstruowaliśmy swoje pojazdy na podobieństwo tego, co zaobserwowaliśmy w przyrodzie. To dzięki naturze odkryliśmy wiele leków i rozwiązań trapiących nas problemów, a wiele odkryć nadal czeka na swoich odkrywców.
Kiedyś obawiano się, że odkrycia naukowe obalające dotychczasowe wierzenia mogą w jakiś sposób zagrozić naszemu poczuciu obecności Boga i naszej tożsamości, jednak jest dokładnie odwrotnie. Im więcej odkrywamy i im więcej wiemy, tym bardziej uczymy się o Bogu i o sobie samych. Im bardziej rozumiemy ogrom wszechświata, tym bardziej rozumiemy ogrom Boga. Jesteśmy jego przejawem, będąc częścią tej całości.
Jesteśmy stale uczącymi się o sobie istotami, które odkrywają fenomen własnego istnienia oraz bogactwo tego, co oferuje nam wszechświat.
Jesteśmy odkrywcami, którzy poprzez życie uczą się o sobie i swojej relacji z wszechświatem będącym przejawem Boga.
Aby bardziej poczuć boską naturę wszechświata, zainteresuj się astronomią i wspaniałymi obserwacjami planet, gwiazd oraz innych cudów wszechświata. Rekomenduję oglądanie różnego rodzaju wizualizacji, w których przedstawiana jest skala znanych obiektów we wszechświecie, od porównania wielkości naszej planety do najbliższej gwiazdy, przez kolejne zestawienia wielkości innych planet, gwiazd, czarnych dziur, mgławic, do wszelkiego piękna, jakie oferują obserwacje astronomiczne. Poczujesz wówczas, jaki ogrom nas otacza i ile miejsca na cuda i niezwykłości, których jako mieszkańcy wszechświata możemy być uczestnikami.
Człowiek ma często trudność z wyobrażeniem sobie rzeczy gigantycznych. Posługujemy się w naszych myślach na co dzień skalą dotyczącą rzeczy nam najbliższych, a kiedy poza nią wykraczamy, od pewnego momentu po prostu trudno nam sobie zdać sprawę, w jak ogromnym miejscu istniejemy. Dlatego owe wizualizacje tworzone przez astronomów i grafików oddających w obrazie zaobserwowane fenomeny są tak cenne, gdyż pozwalają lepiej zrozumieć, o czym mowa, kiedy ktoś wspomina o obserwowalnym wszechświecie.
Jesteśmy jak ryby w oceanie wszechświata. Żyjemy w nim, poruszamy się w nim, oddychamy nim – nawet kiedy zapominamy o tym, co nas otacza. Tymczasem on na nas oddziałuje.
Kim więc jesteś? Jesteś odkrywcą i powiernikiem zobowiązanym do uczenia się i przekazywania wiedzy innym.
Aby zrobić kolejny krok w rozwoju, musimy zdobywać wiedzę i świadomość siebie, naszych możliwości, naszej natury oraz zachowywać i przekazywać nasz dorobek kolejnym pokoleniom, by mogły na nim budować dalsze poznanie i rozwijać świadomość ludzkości.
Jesteś tym, kim wybierasz być. Dlatego radzę Ci: wybierz wspaniałego siebie, takiego, do którego poczujesz szacunek i podziw. Mowa nie o pysze, lecz zrozumieniu niezwykłości własnej natury, które pchnie Cię ku dalszemu zgłębianiu i doskonaleniu siebie dla dobra własnego oraz Twoich bliskich.
To zrozumienie da Ci zarazem pokorę, ale nie małość, lecz świadomość, że jesteś częścią ogromu, a jako tej drobince dano Ci moc wyboru i możliwości. To wspaniałe i świadczy o hojności dającego. Kim jest zaś dający, przecież wiesz.
Bóg dał nam wspaniałe dary, a ich wspaniałość polega na możliwości ich stopniowego odkrywania i coraz lepszego rozumienia ich niezwykłości. Dary te bowiem przerosły naszą początkową możliwość ich zrozumienia, ale zarazem stały się dla nas bodźcem do odkrycia wszystkiego, co odkrywać powinniśmy i co zostało przeznaczone nam do odkrywania. Oto geniusz naszego związku z wszechświatem.
Jak małe dzieci początkowo obserwujemy jedynie kształty i kolory, fascynując się nimi. Dopiero z czasem zaczynamy rozumieć, na co tak naprawdę patrzymy, i poznajemy stopniowo funkcje obserwowanych przez siebie przedmiotów. Tak samo jest w naszej relacji z wszechświatem. Początkowo obserwowaliśmy jedynie piękno gwiazd z oddali, stopniowo ćwiczyliśmy zdolność obserwacji, widząc coraz dokładniej, coraz lepiej dostrzegając piękno, ogrom gwiazd i planet oraz innych zjawisk, a dopiero potem zaczęliśmy poznawać ich sposób działania, właściwości etc. Kiedyś przyjdzie czas, że tak dobrze poznamy dane nam dary, że nauczymy się korzystać z tego, czego dziś piękno jedynie z fascynacją dziecka obserwujemy. To nasza natura, to nasze przeznaczenie, to nasza wskazówka od Boga, który jak rodzic dziecku pokazuje prezent, jaki z miłości do niego mu ofiarował.
Dlatego też naszą powinnością jest odkrywanie, poznawanie i nauka posługiwania się tym oraz zachowywanie i przekazywanie wiedzy naszym braciom i siostrom.
Wszelkie religie, które wzbraniają poznawania poprzez doświadczalną naukę, to aberracje i wynaturzenia. Ich wyznawcy buntują się przeciwko naturze rzeczy. Są w błędzie i należy pozostawić ich samym sobie (w kwestiach przekonań religijnych) do czasu, aż dojrzeją do zrozumienia. Nie naszą rolą jest walka z ich ignorancją, są bowiem jak zagubione, zbuntowane dzieci, które złoszczą się i złościć się będą, aż same zrozumieją swój błąd. Nie da się nauczyć kogoś na siłę, nie należy tego robić, lecz ofiarowywać wiedzę i zrozumienie z cierpliwością i spokojem.
Nasza tożsamość to bycie świadomością, która poznaje, a poznajemy poprzez wszystko, absolutnie wszystko, co istnieje i co się wydarza. Każda zatem rzecz i każde zdarzenie to sposobność do nauki i wzrostu. Trzeba chcieć tylko to dostrzec.
Jesteśmy kosmicznymi wychowankami, świadomość tego powinna pomóc Ci zrozumieć, jak wielki jest nasz świat (Ziemia oraz cały kosmos) i jak wiele mamy do odkrywania.
Był to fragment książki „Nowa Biblia” zatytułowany „Nasza Tożsamość”
Całość dostępna > TUTAJ <
Jakub Niegowski