Rozwój Duchowy
Jeśli czytasz te słowa to zapewne zainteresował Cię temat rozwoju duchowego. Być może nawet poszukujesz informacji „jak się rozwijać duchowo” lub po prostu z ciekawości chcesz wiedzieć co to takiego jest ten rozwój duchowy i na czym polega.
Na temat rozwoju duchowego narosło wiele mitów wynikających z dużej elastyczności tego pojęcia i używania go w rożnych kontekstach. W artykule tym postaram się wyjaśnić na czym dokładnie polega rozwój duchowy, a czym rozwój duchowy nie jest.
Rozwój duchowy można określić jako proces rozwoju człowieka od strony duchowej. Czym jednak jest ta strona duchowa? I w jaki sposób można się w niej doskonalić?
Niektórzy ludzie myślą, że rozwój duchowy polega na wykonywaniu określonych praktyk, w tym nawet praktyk religijnych. Mylnie go utożsamiają z ćwiczeniem lub rytualnym powarzeniem określonych czynności takach jak medytacja, modlitwa, ćwiczenia oddechowe, relaksacja, ćwiczenia umysłu etc. Rozwój duchowy mylony jest również często z posiadaniem zdolności parapsychicznych, tak zwanych „nadprzyrodzonych”, które to w istocie są zdolnościami technicznymi i można je zazwyczaj rozwijać bez pogłębiania rozwoju duchowego. Tymczasem rozwój duchowy można określić jako naturalny proces stawania się lepszym człowiekiem w kategoriach moralnych i świadomościowych.
Rozwoju Duchowego nie można kupić
Wiele osób praktykując rożnego rodzaju systemu rozwoju osobistego, systemy ezoteryczne oraz systemy religijne – uważa, że rozwija się w ten sposób duchowo. Może w istocie być to prawda bowiem każde niemal intencjonalne działanie ku „stawaniu się lepszym człowiekiem” możemy zaliczyć w poczet rozwoju duchowego. Jednakże same te systemy rozwojem duchowym nie są. One go tylko mogą – choć wcale nie muszą – stymulować. To czy rozwój duchowy stymulować będą zależy od tego na ile człowiek świadomie prowadzi własną praktykę i potrafi odróżnić ćwiczenia umysłu, czy rytualne powtarzanie określonych czynności od wzrostu i rozwoju własnej świadomości.
Tak samo ma się to z uczestnictwem w rożnego rodzaju kursach, szkoleniach, z czytaniem książek etc. Można robić to w intencji własnego rozwoju duchowego i wówczas ów rozwój przebiega faktycznie bardziej świadomie w człowieku.
Jesteśmy bardziej świadomi zachodzących w nas zmian, podnosi się nasza samoświadomość więc rozwój duchowy następuje w sposób świadomy. Jednakże nie da się rozwoju duchowego kupić ani sztucznie wymusić, zaprogramować etc. Nie można iść na kurs rozwoju duchowego – zapłacić i wyjść jako uduchowiona osoba, bo się dostało jakiś papierek etc. Nie można przeczytać nawet najmądrzejszej książki i zapamiętawszy jej treść uznać się za rozwiniętego duchowo. Podobnież opanowanie rożnych technik mentalnych tak popularnych w ezoteryce i parapsychologii – nie ma nic wspólnego z rozwojem duchowym.
Rozwój duchowy to proces
Prawdziwy rozwój duchowy przebiega w rzeczywistości w nas nieustanne. Rozwój duchowy to proces uczenia się duszy można by powiedzieć. Każde nasze doświadczenie w życiu i czynność – nieważne jak błahe by się mogły wydawać – mogą, a w istocie są nawet gdy z tego sobie nie zdajemy do końca sprawy – elementem naszego rozwoju duchowego. Życie to proces uczenia się na własnym doświadczeniu a rozwój duchowy jest z tym ściśle związany. Rozwój duchowy to też zdolność do oglądu rożnych kwestii z perspektywy. Przejawia się on w tym, że człowiek rozumie więcej, jest bardziej świadomy i samoświadomy a przez to wybiera wyższe wartości i wyższą jakość życia wewnętrznego poprzez konstruktywne, mądre interpretowanie rzeczywistości.
Rozwój duchowy w ezoteryce i new-age
Rozwój duchowy w new-age i ezoteryce kojarzy się często z odjechanymi hipisami, naśladownictwem orientalnych religii i ich obyczajów czy też zajmowaniem się rożnego rodzaju sztukami tajemnymi. Jest to otoczka, którą widzimy na zewnątrz, która może świadczyć o zainteresowaniu danej osoby poszukiwaniami prawdy a w tym prawdy duchowej (czyli rozwoju duchowego), jak również może być to nic innego jak kolorowa fasada i bezmyślne kopiowanie tego czego się nie pojmuje od tych, którzy wydali się komuś tajemniczy i efektowni.
Rozwój duchowy nie polega na wymianie jednej religii na drugą.
Gdzie w tym wszystkim jest rozwój duchowy? Otóż rozwój duchowy jest pierwiastkiem niewidzialnym. Rozwoju duchowego nie można wskazać palcem i powiedzieć „O! Patrzcie!” nie da się go zważyć ani zmierzyć w sposób obiektywny. Nie da się nim pochwalić, gdyż w momencie kiedy stanowił by element przechwałki wykazywałoby to na jego iluzoryczność. To jak z duszą, bogiem i innymi metafizycznymi wyższymi wartościami – jeśli chcemy je wskazać to uczciwie możemy wskazywać jednanie kierunek a nie sam obiekt, gdyż w momencie sprowadzenia tych wartości do mierzalnej, sprecyzowanej formy ich ponadprzeciętna i ponad-naturalna wartość gdzieś nam ulatuje.
Rozwój duchowy jest na wyciągnięcie ręki
Prawdziwy rozwój duchowy jest na wyciągnięcie Twojej ręki. Ba! – jeszcze bliżej. On jest cały czas w Tobie. Cały czas przebiega i fakt, że czytasz te słowa świadczy o twoich poszukiwaniach, a same poszukiwania oznaczają rozwój, bo są ruchem, są działaniem, są inicjatywą i i są procesem odkrywania, zdobywania nowej świadomości etc. Pamiętaj, że wszelkie oferowane Ci narzędzia mogą być w istocie przydatne: książki, kursy, warsztaty i cała masa innych, bardzo przyjemnych i wartościowych często rzeczy. Jednak o swój rozwój duchowy się nie martw. Nigdzie nie musisz za nim gonić, niczego nie musisz tak naprawdę osiągać w tej dziedzinie poza samą świadomością. Ty już jesteś istotą duchową, która się rozwija bo doświadcza istnienia. Chęć jego bardziej świadomego, głębszego zrozumienia zaiste szlachetna – świadczy tylko o bardziej świadomie przebiegającej formie owego procesu zwanego rozwojem duchowym.
Otwarty umysł to rozwój duchowy
Na koniec ważna informacja. Nie ma rozwoju duchowego bez otwartego umysłu. Chyba to jeden z niewielu, jeśli nie jedyny dający się łatwo rozpoznać wyznacznik i element składowy prowadzący do rozwoju duchowego. Otwartość umysłu czyli zdolność do przyjmowania innego punktu widzenia niż aktualnie posiadany, przyjmowania na potrzeby obiektywnej analizy jakiegoś zagadnienia, obserwowania z rożnych perspektyw, także przyjmowania i szanowania perspektywy emocjonalnej, uczuciowej etc. Zdolność do zmiany własnego punku widzenia i przekonań w obliczu nowych informacji etc. Kto trzyma się dogmatów i wiary w określoną wersję rzeczywistości – ten zatrzymuje się w swoim rozwoju duchowym.
Jak powiedziałem już wcześniej – rozwój duchowy nie polega na zamianie jednej religii na drugą, jednego zestawu wierzeń na inny i dalszym rytualnym, powtarzaniu, bezmyślnych zachowań, twierdzeń i innych elementów osobowości w ramach naśladownictwa. Rozwój duchowy polega na chłonięciu i poznawaniu świata oraz siebie samego, bez odrzucania niewygodnych informacji, bez nawet ich wartościowania na wygodne i niewygodne. Poznajemy i przyjmujemy świat takim się jawi, a każdą zmianę w jego obrazie, w informacjach jakie o nim posiadamy – adoptujemy i przyjmujemy bez obawy, że to naruszy nasz wykreowany obraz i nasze własne mniemanie o sobie czy świecie. Jednocześnie nigdy też w rozwoju duchowym nie zakładamy, że osiągnęliśmy już szczyt wiedzy i teraz to już wszystko wiemy jak jest. Rozwój duchowy to też pokora przed ogromem i niezwykłością świata oraz zdolność nieustannego doceniania i napawania się tą niezwykłością.
Jakub Qba Niegowski
qba [małpa] nawarsztaty.pl